Er was eens een zeemeerminkoning die woonde op de bodem van de zee. Zijn vrouw was overleden, maar hij had zes prachtige zeemeermindochters. Het jongste prinsesje was het mooist en ze kon prachtig zingen. Deze kleine zeemeermin droomde ervan bij de mensen te zijn. ‘Pas als een zeemeermin vijftien jaar is,’ zo zei oma, ‘mag ze er een kijkje gaan nemen.’
 |
| Bijschrift toevoegen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten